Leworęczność u Dzieci

Pierwsze symptomy leworęczności można zauważyć u dziecka podczas zabaw, np. łapania i rzucania piłki. Jest cechą dziedziczoną genetycznie, nie oznacza upośledzenia czy niedorozwoju wymagającego leczenia. Leworęczność jest wynikiem dominowania w mózgu półkuli prawej, co sprawia, że lewa część ciała jest bardziej sprawna. Do rzadkości należą przypadki, kiedy jest ona wynikiem uszkodzenia lub słabszego rozwoju lewej półkuli mózgu. Prawo i leworęczność jest tylko jednym z objawów dominacji jednej połowy ciała nad drugą. Aby dokładnie określić stronność należałoby sprawdzić wszystkie narządy podwójne - oczy, uszy, nogi. Zdarza się, że dziecko jest leworęczne, ale prawo-nożne, czy prawo-oczne, nazywa się to lateralizacją skrzyżowaną i może nieść za sobą pewne trudności.

Już noworodek przychodzi na świat z zakodowanym upodobaniem do posługiwania się lewą stroną ciała. Jednak na tym etapie rozwoju trudno jest to zauważyć, gdyż dziecko posługuje się dwiema rączkami w równym stopniu.

Pierwsze symptomy mogące być zapowiedzią lewostronnej lateralizacji dziecka można zaobserwować już około pierwszego roku życia, gdy maluch lewą rączką wkłada do buzi różne przedmioty, sięga po zabawkę czy robi "pa pa". Jednak te sygnały nie zawsze świadczą o tym, że brzdąc jest leworęczny. Żeby być pewnym należy śledzić jego rozwój zdolności manualnych. Pod koniec drugiego roku życia zwróćmy uwagę, którą rączkę dziecko wyciąga na powitanie, trzyma łyżeczkę, ciasteczko. Jeśli malec przekłada przedmioty raz do prawej, raz do lewej rączki, można mu pokazać jak się je czy rysuje prawą ręką, ale gdy dziecko stanowczo upiera się przy lewej, musimy zostawić mu prawo wyboru i zadbać jedynie o to, by trzymało przedmioty prawidłowo w lewej ręce. Około trzeciego roku życia, lewostronna lateralizacja ujawnia się w pełni. Wtedy dziecko nie tylko sprawniej posługuje się lewą ręką, ale również wybiera lewe ucho, żeby np. posłuchać jak misiowi bije serce, lewe oko patrząc przez lunetę czy lewą nogę, by kopnąć kamyk.